တစ္ႏွစ္သားေလး ဘန္ကို ေပြ႕ခ်ီထားရင္း ဘာရိုနီကာနက္ဟာ
စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ သြန္(မ္)ဆန္က တိုက္ခန္းတစ္ခုရဲ႕ ထိပ္ဆံုး အထပ္ဆီသြားဖို႕ ေလွကားေတြဆီ တၿဖည္းၿဖည္း ေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ ၁၉၈၃
ခုႏွစ္၊ဇန္န၀ါရီလႀကီးေပါ့။ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ သူမမွာ အထီးက်န္ၿခင္း ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပ်က္သုဥ္းၿခင္းေတြနဲ႕
ၿပည့္လို႕ေပါ့။ သူမ ခင္ပြန္းက မႀကာမႀကာ ေရၿခားေၿမၿခား ခရီးသြားရတယ္။ အၿမဲတမ္း စိုးရိမ္
ေႀကာင့္ႀကေနရတဲ့အတြက္ သူမကေလးေလးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ကိုင္တြယ္ေၿဖရွင္းဖို႕ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
နက္ က သူမအိမ္ကေန ေ၀းတဲ့ ဒီအေဆာက္အအံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးထားရတာပါ။ ဒါ့ေႀကာင့္ သူမနဲ႕အတူ
ဘန္ကို ေခၚၿပီး အေဆာက္အအံု ထိပ္ဆံုးကေန ခုန္ခ်မယ့္ သူမရဲ႕ အစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခါ
ဘယ္သူကမွ သတိမထားမိႀကတာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ ေလဟာနယ္ထဲ စိုက္ႀကည့္ရင္း ၂၂ ထပ္မွာ
ေၿခစံုရပ္လိုက္ေတာ့ ဘန္႕ငိုသံဟာ သူမ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနတာကို အာရံုပ်က္သြားေစတယ္။ ရုတ္တရက္
သူမ အသိတရား ရသြားတာက ေသၿခင္းဟာ သူမသားေလးအတြက္ မတရားဘူးဆိုတာပဲ။ အိမ္ၿပန္လာၿပီး တခ်ိဳ႕
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြဆီ ဆက္သြယ္ၿခင္းၿဖင့္ သူမရဲ႕ အထီးက်န္ၿခင္းကို အဆံုးသတ္ဖိို႕ စိတ္ပိုင္းၿဖတ္လိုက္တယ္။
ရက္အနည္းငယ္ ႀကာၿပီးတဲ့ေနာက္ သူမ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕
တိုက္ခန္းမွာ မနက္စာစားေနတုန္း အနီးအနားက ေၿမၿပင္ေပၚ တစ္စံုတစ္ရာ ၿပဳတ္က်လာပါတယ္။ ဆိုးရြားတဲ့
ၿမင္ကြင္းတစ္ခုပါ။ အေဆာက္အအံုတစ္ခုမွာေနၿပီး ကေလးငယ္ေလးရိွတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ
သူမ ေသၿခင္းတရားဆီ ခုန္ခ်သြားတာပါ။ နက္ အတြက္ေတာ့ အမွန္တရားကို သိႏိုင္တဲ့ ခဏတာပါပဲ။
‘’ ကၽြန္မတို႕ဟာ ကေလးငယ္ေတြနဲ႕ အၿမဲတမ္း ခရီးထြက္ေနရတဲ့ လင္ေယာက်္ားေတြရိွတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြပါ။
အက်ဥ္းအႀကပ္ထဲေရာက္ၿပီး အားကိုးရာမ့ဲတယ္လို႕ ခံစားဖို႕ လြယ္ကူပါတယ္။
သူမဟာ အထီးက်န္ၿပီး စိတ္အားငယ္ေနတဲ့ မိခင္သစ္ေတြကို
လက္ကမ္း ကူညီဖို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္။ သူမဟာ ဘန္နဲ႕အတူ အနီးအနားက စိုစြတ္ေနတဲ့ ေစ်းဆီ
စသြားခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္ေလးေတြရိွတဲ့ မိခင္ေၿခာက္ေယာက္ကို သူမေတြ႕တယ္။ အားလံုးဟာ တသီးတၿခားစီ
ခပ္လွမ္းလွမ္း ထိုင္ေနႀကၿပီး သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ကမၻာထဲမွာ လႊမ္းၿခံဳထားခံရတယ္။
‘’ ကၽြန္မ သူတို႕အားလံုးကို စကားစေၿပာလိုက္တယ္။
ဒါက ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ကေလးသူငယ္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေရး အဖြဲ႕ ဘယ္လို စတင္ေပၚေပါက္လာတယ္
ဆိုတာပါပဲ။ ‘’ လို႕ နက္က ေၿပာတယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္တာ၊ မိသားစုအလိုက္ အေပ်ာ္ခရီးတိုထြက္တာေတြ
သာမကဘဲ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေၿပာဖို႕၊ ေ၀မွ်ဖို႕ က်န္တဲ့အပတ္ေတြမွာ
ေတြ႕ႀကတယ္။
ေနာက္ထပ္ေၿခာက္လေက်ာ္ေတာ့ သတင္းေတြၿပန္႕ၿပီး
အဖြဲ႕ဟာ အဖြဲ႕၀င္ ၅၀ နီးပါးၿဖစ္လာတယ္။ နက္ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို သူတို႕ကိုယ္ပိုင္ ကေလးသူငယ္
၀ိုင္း၀န္းကူညီေရးအဖြဲ႕ေတြ တည္ေထာင္ဖို႕ စအားေပးခဲ့တယ္။ မႀကာခင္မွာ သြန္(မ္)ဆင္က က်န္တဲ့
အေဆာက္အအံုေတြနဲ႕ ေနာက္ေတာ့ ဘူကစ္တီမာမွာပါ ကိုယ္ပိုင္အဖြဲ႕ေတြ ရိွလာတယ္။
သူမဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကလည္း ခင္ပြန္းမရိွတဲ့သူေတြကို
ကူညီေထာက္ပံ့တဲ့ အဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ ဒါ့ေႀကာင့္ အထီးက်န္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ
အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ဆံုႏုိင္ၿပီး သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ထိခုိက္စရာေတြ ပူပင္မႈေတြနဲ႕ ၿပႆနာ အခက္အခဲေတြကို
ေ၀မွ်ႀကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘန္နဲ႕ သူမရဲ႕ ဒုတိယသား ဘရိုင္ယန္တို႕ ေက်ာင္းေနရတဲ့ေနာက္မွာ
နက္ဟာ ကေလးသူငယ္ ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ မိဘဆရာအသင္းကို ကူညီဖို႕ ‘’ မိဘမ်ားအား
ကူညီေစာင့္မေရးအဖြဲ႕ ‘’ တစ္ခုကို စတင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံ အႏွ႕ံက
ေက်ာင္းတုိင္းနီးပါးလိုလိုမွာ အလားတူ အဖြဲ႕ေတြကို တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။
ကူညီေထာက္ပံ့ေရးအဖြဲ႕ေတြက လူေတြကို သူတို႕ရဲ႕
အခက္အခဲေတြကို ေဆြးေႏြး ခြင့္ၿပဳထားေသာ္လည္း သူတို႕ဟာ အၿပဳသေဘာေဆာင္မႈအေပၚမွာ အာရံုစိုက္ဖို႕ လိုတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း နက္ အေလးထားတယ္။
‘’ ေတြ႕ဆံုပြဲေတြဟာ အၿမဲတမ္းေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ ပြဲေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ
အဖြဲ႕၀င္ေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မႈ အေႀကာင္းအရာေတြ ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳးစားစမ္းသပ္ေနတဲ့
အေႀကာင္းအရာေတြကို ေ၀မွ်ဖို႕ ေရာက္လာႀကတယ္။ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ေစာင္မကူညီဖို႕နဲ႕ ဘယ္လို
အေႀကာင္းကိစၥမွာမဆို တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္မတို႔ အတူတူရုန္းကန္ေနတယ္ဆိုတာ သိဖို႕ပါပဲ။’’
လို႕ နက္က ရွင္းၿပတယ္။
အေၿခအေနေတြ နည္းလမ္းတက် ဆက္ရိွေနဖို႕ နက္
ဟာ ခံယူခ်က္စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႕ ‘’ မိဘမ်ားအား ကူညီေစာင္မေရး အဖြဲ႕ ‘’ အတြက္ အသင္းဥပေဒေတြ
ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ အဖြဲ႕၀င္ေတြဟာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ လုပ္ၿခင္းကို ေရွာင္ႀကဥ္ဖို႕
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အတြင္းေရးေတြကို ေထာက္ထားဖို႕နဲ႕ တိက်တဲ့ ပန္းတိုင္ေတြဆီ
လွမ္းႏိုင္ဖို႕ အသင္းအဖြဲ႕ အလုိက္ ေဆာင္ရြက္ဖို႕ပါပဲ။
အခု သူမရဲ႕ သားေတြက အသက္ ၂၈ ႏွစ္နဲ႕ ၂၁ ႏွစ္ေတာင္
ရိွကုန္ႀကၿပီ။ နက္ ဟာ ပညာေရးနဲ႕ မိဘအုပ္ထိန္းမႈ ကိစၥရပ္ေတြမွာပဲ သူမကိုယ္သူမ အခိ်န္ၿပည့္
ၿမွဳပ္ႏွံထားပါတယ္။ သူမဟာ စင္ကာပူေက်ာင္း ၂၀၀ ေက်ာ္အထိ မိဘမ်ားအား ပံ့ပိုးေပးတဲ့ ေလ့က်င့္မႈကို
ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ‘’မိသားစု ပညာေရးတိုးတက္မႈစင္တာ’’ ရဲ႕ ဒါရိုက္တာၿဖစ္ပါတယ္။ အသင္းႀကီးကလည္း
တစ္ဦးခ်င္းစီ ၊ စံုတြဲေတြ၊ အသင္းအဖြ႕ဲေတြနဲ႕ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြအတြက္ မိသားစုကိစၥရပ္ေတြအေပၚမွာ
ေဆြးေႏြးလမ္းညႊန္ေပးပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္ႏွစ္က ‘’စင္ကာပူ အစိုးရ
ခ်ီးၿမွင့္တဲ့ ေက်ာင္းမ်ား၏ မိတ္ေဆြ ‘’ ဆိုကို ရခဲ့တဲ့ နက္ဟာ သူမရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳ အလံုးစံုေပၚ
အရင္းခံၿပီး ၀ိုင္း၀န္းကူညီမႈ၊အဖြဲ႕ ေတြကို ဘယ္လိုစတင္မယ္၊ ဘယ္လို စီမံခန္႕ခြဲမယ္၊ဘယ္လို
ဆက္လက္တည္တံ့ေစမယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးသားဖို႕ ၿပင္ဆင္ေနပါတယ္။
နက္ သႏၷိဌာန္ခ်လိုက္ရတဲ့ စိတ္ခံစားမႈမွာ
သူမအိမ္နီးခ်င္းရဲ႕ အဆံုးစီရင္မႈကို မွတ္မိသတိရေနၿခင္းနဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ အေနၿဖင့္
ေနေပးလိုက္ၿခင္းၿဖင့္ သူမဟာ ထူးၿခားေၿပာင္းလဲမႈတစ္ခု လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အသိတရားေတြနဲ႕
အခုထိ အားတက္ေစတုန္းပဲ။ ‘’ အစတုန္းက ကၽြန္မဟာ
ေတာ္ေတာ္ေလး ဗဟုသုတနည္းတဲ့ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ပါ။ ဘယ္သူမဆို သူတို႕ရဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္
တစ္ခုခု လုပ္ႏိုင္ႀကပါတယ္။
No(128),February,2010 The Best English
