အႏိႈင္းမဲ့ ေမတၱာ

“ကၽြန္မရဲ႕ ကေလးကို ေတြ႕လို႕ရမလား။” လို႕ ႀကည္ႏူးေနတဲ့ မိခင္ၿဖစ္ခါစသူက ေမးလုိက္တယ္။ သူမ လက္ထဲ အထုပ္ေလးကို ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ႀကည့္ဖို႕ အ၀တ္ေခါက္ကို လွန္လိုက္တယ္။ သူမဟာ ပင့္သက္ရိႈက္လိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္ဟာ အလ်င္အၿမန္ လွည့္လိုက္ၿပီး ေဆးရံုၿပတင္းေပါက္ ၿမင့္ၿမင့္ႀကီးရဲ႕ အၿပင္ဘက္ကို ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ကေလးငယ္ဟာ နားရြက္ေတြမပါဘဲ ေမြးဖြားလာတယ္။ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ ကေလးရဲ႕ အႀကားအာရံုဟာ ေကာင္းမြန္ေနတယ္။ အဲဒါဟာ သူ႕ရဲ႕ ရုပ္ရည္ကိုသာ အက်ည္းတန္ေစပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ သူ ေက်ာင္းကေန အိမ္ကို တစ္ဟုန္ထိုး ေၿပးလာၿပီး သူ႕အေမရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ေၿပး၀င္သြားတယ္။ ၀မ္းနည္းပက္လက္ၿဖစ္ၿခင္းနဲ႕ ေႀကကြဲမႈေတြ ဆက္တိုက္ၿဖစ္ေနေတာ့မယ့္ သူ႕ဘ၀ကို သိေနလို႕ သူမ သက္ၿပင္းခ်မိတယ္။

သူ႕မ်က္၀န္းေတြမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႕။ “ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၊ခပ္ႀကီးႀကီးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သားကို        တိရစ ၦာန္ေကာင္လို႕ ေခၚတယ္။” လို႕ သူက ငိုရိႈက္ၿပီးေၿပာတယ္။

သူ အရြယ္ေရာက္လာတယ္။ နားရြက္ႏွစ္ဖက္မပါတာကလြဲရင္ ရုပ္ေၿဖာင့္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ၿဖစ္တယ္။ သူဟာ သူ႕အတန္းေဖာ္ေတြရဲ႕ အႏွစ္သက္ဆံုးသူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာတယ္။ သူဟာ အတန္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ေတာင္ ၿဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမ့ဲ သူ႕ရဲ႕ အက်ည္းတန္လွတဲ့ နားရြက္ေတြေႀကာင့္ သူမၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ စာေပနဲ႕ ဂီတအတြက္ ပါရမီနဲ႕ အစြမ္းအစေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာတယ္။ သူ႕အေမက သူ႕ကို “သားဟာ တၿခားလူငယ္ေတြနဲ႕လည္း ေပါင္းသင့္တယ္။” လို႕ အၿပစ္တင္ေပမဲ့ သူမရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ ကရုဏာသက္မိတယ္။

ကေလးရဲ႕အေဖဟာ မိသားစုဆရာ၀န္နဲ႕ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခဲ့တယ္။ သူ႕သားရဲ႕ နားေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က နားေတြကို လွဴဖို႕ အဆင္သင့္ ရိွတယ္ဆိုရင္ အၿပင္ဘက္ နားရြက္တစ္စံုကို တပ္ဆင္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယံုတယ္လို႕ ဆရာ၀န္က အႀကံေပးတယ္။ထို႕ေနာက္ လူငယ္ေလးအတြက္ အနစ္နာခံမယ့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို စတင္ရွာေဖြခဲ့တယ္။

ႏွစ္ႏွစ္ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဖခင္ၿဖစ္သူက “သား ေဆးရံုကို သြားရလိမ့္မယ္။ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမတို႕ သားလိုေနတဲ့ နားရြက္ေတြကို လွဴမယ့္သူကို ေတြ႕ထားၿပီးၿပီ။ ဒါေပမ့ဲ ဒါဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္တစ္ခုပဲ။” လို႕ေၿပာတယ္။

ခြဲစိတ္မႈဟာ အရမ္းေအာင္ၿမင္ၿပီး လူသစ္တစ္ေယာက္လိုၿဖစ္သြားတယ္။ သူ႕အထံုပါရမီဟာ ထူးခၽြန္ထက္ၿမက္သူအၿဖစ္ သီးပြင့္လာတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႕ ေကာလိပ္မွာ ေအာင္ပြဲေတြ အခါခါရခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူဟာ လက္ထက္ၿပီး သံတမန္ေရးရာဌာနမွာ အလုပ္၀င္ခဲ့တယ္။ သူဟာ သူ႕အေဖကို အတင္းေမးတယ္။ “သား သိရမွၿဖစ္မယ္။ သားအတြက္ ဘယ္သူက ဒီေလာက္ေပးဆပ္ခဲ့တာလဲ။ သူ႕အတြက္ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ သားလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။”

“သားမလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အေဖ မယံုဘူး။” လို႕ ဖခင္ၿဖစ္သူကေၿပာတယ္။ “ဒါေပမဲ့ သားကို ဒီေန႕ထိအသိေပးခြင့္ မရိွဘူးဆိုတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္က ရိွေနတယ္။”

ႏွစ္ေတြႀကာေအာင္ သူတို႕ရဲ႕ နက္နဲသိမ္ေမြ႕တဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ို ထိန္းထားခဲ့တယ္။ ဒါေပမ့ဲ ေန႕တစ္ေန႕ေတာ့ ေရာက္လာၿပီ။ သားတစ္ေယာက္ ႀကံဳဖူးခဲ့တဲ့ အေမွာင္ဆံုး ရက္ေတြထဲက တစ္ရက္မွာေပါ့။ သူဟာ သူ႕အေမရဲ႕ အေခါင္းကို သူ႕အေဖနဲ႕ အတူ ရပ္ႀကည့္ခဲ့တယ္။ အေဖၿဖစ္သူဟာ လက္တစ္ဖက္ကို ညင္ညင္သာသာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ဆန္႕ထုတ္လိုက္ၿပီး အေမ့နားရြက္ေတြမရိွေတာ့တာကို ၿပဖို႕ ထူထဲထဲ နီညိဳေရာင္ ဆံပင္ေတြကို ဖယ္လိုက္တယ္။

“ဆံပင္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ညွပ္ခြင့္မရတာကို ၀မ္းသာတယ္လို႕ မင္းအေမေၿပာခဲ့တယ္။”လို႕ သူက သိမ္ေမြ႕စြာနဲ႕ခပ္တိုးတိုး ေၿပာတယ္။ “ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူကမွလည္း မင္းအေမကို အလွေလ်ာ့သြားတယ္လို႕ေတာင္ ေတြးမိမွာ မဟုတ္ဘူး။”

The Secret Ears by Joan Rivers

No(68),February,2005 The Best English Magazine