ေစာေစာလူၿဖစ္ရတာ မေကာင္းဘူး

      နည္းပညာေခတ္ၾကီးမွာ ေစာေစာလူျဖစ္ရတာ မေကာင္းပါဘူး။အဲဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ စာေရးသူကို အသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီးျပီလို႔ မယူဆေစခ်င္ပါဘူး။စာေရးသူအသက္ကအခုမွ(၂၇)ႏွစ္ပဲရွိေသးတာပါ။ငါသာငါးႏွစ္ေလာက္ျပန္ငယ္လိုက္ရရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတာလဲ ခဏခဏပါပဲ။အဲလိုရင္းပဲေျပာေတာ႔မယ္။

       စာေရးသူရဲ႕ မိုဘိုင္းအေတြ႕အၾကံဳကဒီလိုပါ။ေစာေစာစီးစီးလူျဖစ္လာတဲ႔စာေရးသူကို ၂၀၀၇ခုႏွစ္မွာ ေမြးမိခင္ နဲ႕ေမြးဖခင္က ဖုန္းတစ္လံုး ၀ယ္ေပးပါတယ္။ GSM ၀ယ္ျဖစ္တာကလည္း MBA တက္မိလို႔ပါ။ မံုရြာ MBA သင္တန္းမွာ သင္တန္းသားေတြက ဂ်ီဖုန္းနဲ႔ ပဲမ်ားၾက။ အဲေလ ဂ်ီဖုန္းနဲ႔ပဲ အဆက္အသြယ္လုပ္ၾက။ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ၾကလို႔ပါ။

    အဲဒီGSMကဒ္ေလးဟာ စာေရးသူအစ္ကို၀မ္းကြဲဗိုလ္တစ္ေယာက္ မႏၱေလးမွာ တာ၀န္က်ရင္း ေလ်ွာက္ထားလို႔ ရတဲ႔ဖုန္းေလးပါ။ အဲဒီကဒ္ပိစိေလးကို စာေရးသူေဖေဖက အျမတ္ရွစ္သိန္းေပးျပီး တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးျဖစ္တဲ႔ စာေရးသူအတြက္၀ယ္ေပးပါတယ္။GSMလိုင္းေလးကိုပဲႏွစ္ဆယ္.ေလးသိန္းေက်ာ္က်ခဲ.တာပါ။(စာေရးသူအသက္ျပန္ ငယ္ခ်င္တာမမွားပါဘူးေနာ္) ကဒ္ေလးလက္ထဲေရာက္လာျပီဆိုေတာ႔ ဟန္းဆက္ေလးကလိုလာျပန္ျပီေပါ႔။

ေဖေဖက GSMကဒ္ကို လက္ထဲထည္႕ျပီတစ္ခါတည္းအမိန္.ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ဟန္းဆက္ကိုေလးသိန္မေက်ာ္ေစနဲ႔တဲ႔။မံုရြာမွာဟန္းဆက္ေရာင္းတဲ႔ စတိုးရွိေပမဲ႔ အေရာင္အေသြး အမ်ိဳးအစား စံုစံုလင္္လင္ကိုေရြးခ်င္လို႕ မႏၱေလးကို ေမေမနဲ႕ စာေရးသူတို႕ခရီးဆန္႔ခဲ႔ၾကပါတယ္။

   မႏၱေလးေရာက္ေတာ႔ စာေရသူရဲ႕ဦးေလးက ဖုန္းဆိုင္ေတြတစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆိုင္ထြက္ လိုက္ျပေပးပါတယ္။ အရိႏၵမာ၊ အိုေက၊Nokia,Any Call,New Any Call, Mobile Mother၊ အိုး …ဆိုင္ေတြမွစံုလို.စံုလို.။အဲဒီမွာတင္ Any Call မွာ Nokia N95 ဟန္းဆက္ေလးကိုေတြ႕ပါတယ္။ေစ်းႏႈန္းက ကိုးသိန္းေက်ာ္ပါ။ ကားနဲ႕တက္ၾကိတ္ရင္ေတာင္ခံနိဳင္ရည္ရွိတယ္ ဆိုတဲ႔ ေရာင္းသူရဲ႕အေျပာေအာက္မွာ လိုခ်င္စိတ္ကို မ်ိဳသိပ္ခဲ႕မိပါတယ္။ဒါနဲ႕ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Mobile Mother ကပဲ Nokia N70ေလးကို ေလးသိန္းနဲ႕၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။ခ်စ္ေမေမက Motorola Bluetooth ေလးကိုပါ ၀ယ္ေပးခဲ့တယ္။

  အဲဒီBluetoothေလးကငါးေသာင္းေက်ာ္ပါတယ္။ေစ်းႏႈန္းေတြထည္႕ထည္႕ေျပာေနတာၾကြားခ်င္လို႕မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေခတ္အဲဒီအခါက ေစ်းႏႈန္းေတြေၾကာင္႕ ေစာေစာလူျဖစ္လာရတာ ရင္နာမိတဲ႕ စာေရးသူရဲ႕စိတ္ကို စာဖတ္သူမ်ား နားလည္ေစခ်င္လို႕ပါ။N70 ဟန္းဆက္ေလးကို မထိရက္မကိုင္ရက္နဲ႕ ျမတ္နဳိးခဲ႕တာပါ။ ဖုန္းကာဗာ၊ဖုန္းအိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဟန္းဆက္ေလးကို ကာကြယ္ခဲ႕တာပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ဆရာမေတြနဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို Ringtone အမ်ိဳးမ်ိဳးထည္႕ခြဲထားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕စာေရးသူဟာ ဖုန္းခေရဇီျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတယ္။

       ျပီးေတာ႕ ဖုန္းနဲ႕ပက္သက္တဲ႕ျပႆနာက စာေရးသူဆီ ေရာက္လာတယ္။တစ္ရက္ ေဖေဖဖုန္းကို အျပင္ယူသြားတယ္၊ စာေရးသူလက္ထဲ ဖုန္းျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ Group ခြဲျပီ Ringtone ထည္႕ထားတာေတြ၊Game ေတြတစ္ခုမွမရွိေတာ႕ဘူး။ Memory Cardထဲမွာ ဗလာက်င္းလို႕ပါ။ ဖုန္းတစ္လံုးေၾကာင္႕ ေဖေဖနဲ႕စကားမ်ားတယ္။ ကိုယ္္အျမတ္တႏိုးထားတဲ႕ဖုန္းေလးေဖေဖ႕မိတ္ေဆြေတြေၾကာင္႕Memory card ထဲမွာဘာမွမရွိေတာ႕ပါ။ထမင္းမစားဘဲဆႏၵျပ၊ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ လုပ္လိုက္ေတာ႔ ေမေမကဟန္းဆက္အသစ္ ၀ယ္ေပးမယ္ေျပာပါတယ္။
    ဒီလိုနဲ႕စာေရးသူတို႕ သားအမိ မႏၱေလးျပန္ေရာက္ခဲ႕ျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ႕Mobile Mother ပဲဦးတည္ခဲ႕တယ္။ဖုန္းဆိုင္ကအစ္မကေနာက္တစ္လံုး၀ယ္မယ္ဆိုေတာ႕အံ႕ၾသလို႕ပါ။ N70 ၀ယ္ခဲ႕တာ တစ္လသာသာဘဲရွိေသးတာပါ။ N70 ဟန္းဆက္ကို  ဘယ္ေလာက္နဲဲ႔၀ယ္မွာလဲ ေမးေတာ႕ ႏွစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းနဲ႕ ေစ်းျဖတ္ပါတယ္။ ဘုရားကယ္ပါ။ တစ္လပဲရွိေသးတာပါ။ (ဒါေပမဲ႕အေဟာင္းျဖစ္သြားျပီေလ) ေက်းဇူးၾကီးလွတဲ႕ေမေမ႕ရဲ႕ ေမတၱာက“မလိုခ်င္ဘူး။ ျပန္မေရာင္းနဲ႕။ အသစ္တစ္လံုးပဲထပ္၀ယ္” တဲ႕။အဲဒီေမတၱာတရားဟာ ဟန္းဆက္ေစ်းေတြက်လာတဲ႕အခါ ”င့ါေရႊဘယ္ႏွစ္က်ပ္သားကုန္သြားတာ နင္႕ဖုန္းအတြက္” ဆိုတဲ႔ ပိက်ိပိက်ိ ဂရုဏာေဒါသသံျဖစ္လာပါတယ္။

  စာေရးသူရဲ႕မိဘကံေကာင္းပံုမ်ားေျပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕NokiaN73ဟန္းဆက္အသစ္ေလးစာေရးသူလက္ထဲေရာက္လာပါတယ္။ေစ်းႏႈန္းကငါးသိန္းပါ။ N 70 နဲ႕ N 75 ႏွစ္လံုးေပါင္းေစ်းဟာ စာေရးသူ သြားရည္က်ခဲ႕တဲ႕ N 95 ေစ်းပါ။တစ္ခါထဲ N 95 ေလး၀ယ္လိုက္ရင္ျပီးေရာလို႕ စိတ္ထဲကပဲေျပာရင္းေမေမ႕ ေမတၱာ၊ ေဖေဖ႕ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ကလိမႈေၾကာင္႕ ဖုန္းကဒ္တစ္ခု နဲ႕ဟန္းဆက္ႏွစ္လံုးပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္ခဲ႕ရပါျပီ။

       အခုတေလာ နည္းပညာစာေစာင္ေတြဖတ္ျပီး စာေရးသူ မ်က္စိက်ေနတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ iPad 2 ေလးလိုခ်င္လိုက္တာလို႕ေျပာရင္ ေမေမမ်က္ခံုးလႈပ္ေနပါျပီ။

   ဒီတစ္ခါေတာ႕ စာေရးသူမွာ အသင္႕အတင္႕ ေကာင္းတဲ႕၀င္ေငြရွိေနျပီဆိုေတာ႕  ေမေမကိုမ်က္ခံုးမလႈပ္ခိုင္းေတာ႔ပါဘူး။ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးကလစာေလးကို ျခစ္ျခဳတ္စုထားျပီး iPad 5 ထြက္လာတဲ႕အခ်ိန္က်မွ iPad 2ေလးေျပး၀ယ္မွာပါ။

   စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးမမွားပါဘူးေနာ္။ေမာ္ဒယ္အသစ္ အဆန္းေတြထြက္လာရင္ ေမာ္ဒယ္အေဟာင္းေတြေစ်းက်တာ ဓမၼတာမွန္း ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳလို႕ သိလိုက္ရပါျပီ။မိုဘိုင္းနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႔ ကေမာက္ကမေလးေတြက ဒီေလာက္ပါဘဲ။

မွတ္ခ်က္။       ။Mobile Guide ဂ်ာနယ္ ကိုယ္ေတြ႕မိုဘိုင္း က႑တြင္ ေဖာ္ၿပခံရေသာ စာမူၿဖစ္သည္။

                     

ဖိတ္ေခၚပါရေစ

အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ အိမ္အၿပင္ဘက္ ထြက္လိုက္ေတာ့ သူမရဲ႕ၿခံေရွ႕ထိုင္ေနတဲ့ မုတ္ဆိတ္ၿဖဴအရွည္ႀကီးေတြနဲ႕ အဘိုးအို သံုးေယာက္ကို ၿမင္ေတြ႕ရတယ္။သူမက သူတို႕ေတြကို မသိပါဘူး။

သူမကေၿပာလုိက္တယ္။’’ကၽြန္မ … ရွင္တို႕ကို သိတယ္လို႕ မထင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ရွင္တို႕ဆာေလာင္ေနတယ္ေလ။ အထဲ၀င္ၿပီး တစ္ခုခုစားပါလား။ ‘’

‘’ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရိွပါသလား။’’ လို႕ သူတို႕ကေမးတယ္။

‘’ မရိွပါဘူး။ သူအၿပင္ထြက္သြားပါတယ္။’’ လို႕ သူမက ေၿဖလိုက္တယ္။

သူတို႕ကၿပန္ေၿပာတယ္။’’ဒါဆုိရင္ က်ဳပ္တို႕ အထဲ၀င္လို႕ မရပါဘူး။’’

ညေနခင္းမွာ သူမရဲ႕ ေယာက်္ား အိမ္ၿပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဘာေတြၿဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သူတို႕ ေၿပာၿပတယ္။ ‘’ ငါအိမ္ၿပန္ေရာက္ၿပီလို႕ သြားေၿပာၿပီး သူတို႕ကို အထဲဖိတ္ေခၚလိုက္ပါ။’’

အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အၿပင္ထြက္ၿပီး လူႀကီးေတြကို အထဲဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။ သူတို႕က ၿပန္ေၿဖတယ္။

‘’ က်ဳပ္တုိ႕ အိမ္ထဲကို အတူတူသြားလို႕ မရပါဘူး။’’

သူမက သိခ်င္ေဇာနဲ႕ေမးလိုက္တယ္။ ‘’ ဘာေႀကာင့္လဲ။’’

အဘိုးအိုေတြထဲက တစ္ေယာက္က ရွင္းၿပလိုက္တယ္။ ‘’ သူ႕နာမည္ခ်မ္းသာပါ။’’ သူက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ကို ညႊန္ၿပရင္း ေၿပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ .. အၿခားတစ္ေယာက္ကိုညႊန္ၿပၿပီး ‘’ သူကေတာ့ ေအာင္ၿမင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေမတၱာပါ။ ‘’ အဲဒီေနာက္ သူက ထပ္ေၿပာလိုက္တယ္။

‘’ အခု အထဲ၀င္ၿပီး က်ဳပ္တို႕ထဲက ဘယ္သူ ႕ကို ခင္ဗ်ားအိမ္ထဲ ၀င္ေစခ်င္သလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားေယာက်ာ္းနဲ႕ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္လိုက္ပါဦး။’’

အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အထဲ၀င္သြားၿပီး သူမေယာက်ာ္းကို ဘာေၿပာရမလဲဆိုတာ ေမးပါတယ္။ သူမေယာက်ာ္းက အလြန္၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာၿဖစ္သြားတယ္။

‘’ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္သလဲ။’’ လို႕ေၿပာၿပီး ‘’ ဒါအခြင့္ေကာင္းပဲ။ငါတို႕ခ်မ္းသာကို ဖိတ္ေခၚရေအာင္။သူ႕ကို ၀င္ခြင့္ၿပဳၿပီး ငါတို႕အိမ္ကို ခ်မ္းသာၿခင္းေတြနဲ႕ ၿဖည့္ဆည္းမယ္။’’

သူ႕ရဲ႕ ဇနီးက သေဘာမတူပါဘူး။ ‘’ အခ်စ္ေရ .. က်ဳပ္တို႕က ေအာင္ၿမင္ကို ဘာေႀကာင့္မဖိတ္ေခၚရမွာလဲ။’’

သူတို႕ရဲ႕ေခၽြးမဟာ အိမ္ရဲ႕ တၿခားေထာင့္တစ္ေနရာကေန နားေထာင္ေနပါတယ္။ သူမက ၀င္ၿပီး အႀကံေပးလိုက္တယ္။ ‘’ ေမတၱာကို ဖိတ္ေခၚတာထက္ ဘယ္အရာက ပိုေကာင္းမွာလဲ။ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အိမ္က ေမတၱာတရားေတြနဲ႕ ၿပည့္၀ေနလိမ့္မယ္။’’

ေယာက်ာ္းက သူ႕ဇနီးကို ေၿပာလုိက္တယ္။

‘’ငါတို႕ ေခၽြးမရဲ႕ အႀကံဥာဏ္ကို လိုက္နာရမယ္။’’

‘’အၿပင္သြားၿပီး ငါတို႕ရဲ႕ ဧည့္သည္ၿဖစ္မယ့္ေမတၱာကို ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါ။’’

အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အၿပင္ထြက္သြားၿပီး အဘုိးအိုသံုးေယာက္ကို ေမးလိုက္တယ္။ ‘’ ရွင္တို႕ထဲက ဘယ္သူဟာ ေမတၱာလဲ။ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဧည့္သည္ အၿဖစ္ အထဲကိုႀကြပါ။’’

ေမတၱာဟာ ထလိုက္ၿပီး အိမ္ဆီကို လမ္းစေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ အၿခားႏွစ္ေယာက္ကလည္း ထလိုက္ၿပီး သူ႕ေနာက္မွ လိုက္ႀကတယ္။ အံအားသင့္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ဟာ ခ်မ္းသာနဲ႕ေအာင္ၿမင္ကို ေမးလိုက္တယ္။’’ကၽြန္မက ေမတၱာကိုသာ ဖိတ္ေခၚတာပါ။ ရွင္တို႕က ဘာေႀကာင့္ အထဲ၀င္ရတာလဲ။’’

အဘိုးႀကီးေတြဟာ အတူတူ ၿပန္ေၿဖလိုက္တယ္။

‘’မင္းဟာ ခ်မ္းသာ ဒါမွမဟုတ္ ေအာင္ၿမင္ကို ဖိတ္ေခၚခဲ့ရင္ ငါတို႕ထဲက အၿခားႏွစ္ေယာက္က အၿပင္မွာ ေနခဲ့ရမွာပါ။ ဒါေပမ့ဲ မင္းက ေမတၱာကို ဖိတ္ေခၚၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ကစလို႕ သူသြားတဲ့ေနရာကို ငါတို႕က သူန႕ဲအတူ သြားရမွာပါ။ ေမတၱာတရားရိွတဲ့ ဘယ္ေနရာမဆို ခ်မ္းသာၿခင္းနဲ႕ ေအာင္ၿမင္ၿခင္းလည္း ရိွပါတယ္။ ‘’

The Best English Magazine တြင္ ေဖာ္ၿပခံရေသာ ပထမဆံုးဘာသာၿပန္စာမူၿဖစ္သည္။

သင္ခန္းစာ

                                                               

               တကၠသိုလ္တစ္ခုက ေက်ာင္းသားလူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေန႕မွာ  ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ မိတ္ေဆြလို႕ အမည္တြင္တဲ့ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္နဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာပါတယ္။ထိုသူက သူ႕ရဲ႕ သင္ႀကားပို႕ခ်ခ်က္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့သူေတြအေပၚ သူ႕ရဲ႕ ႀကင္နာမႈကို ၿပသတတ္သူပါ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းေပၚမွာ ရိွေနတဲ့ ဖိနပ္ေဟာင္းတစ္ရံကို ေတြ႕ပါတယ္။ အနီးနားက လယ္ကြင္းတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕တစ္ေန႕တာ အလုပ္ၿပီးလုနီးပါးၿဖစ္တဲ့ သူဆင္းရဲတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္တာၿဖစ္ရမယ္လို႕ သူတို႕ ယူဆႀကတယ္။

            ေက်ာင္းသားက ပါေမာကၡဘက္လွည့္ၿပီး ေၿပာတယ္။ ‘’ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဲဒီလူကို မ်က္လွည့္ၿပရေအာင္။ သူ႕ဖိနပ္ေတြကို ဖြက္ၿပီး ဒီခ်ံဳပုတ္ေတြေနာက္ ပုန္းေနရေအာင္။သူ႕ဖိနပ္ေတြ ရွာမေတြ႕တဲ့အခါ သူစိတ္ရႈပ္ဦးေႏွာက္ေၿခာက္ေနတာကို ေစာင့္ႀကည့္ရေအာင္။ ‘’

         ‘’ သူငယ္ခ်င္းေလး ။ ဆင္းရဲသားေတြကို ထိခုိက္နစ္နာေစၿပီး ငါတို႕ကိုယ္ငါတို႕ အပ်င္းေၿပေစတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ရဘူး။ ‘’ လို႕ ပါေမာကၡက ေၿပာတယ္။ “ဒါေပမယ့္ မင္းကေငြေႀကးတတ္ႏိုင္ၿပီး ဆင္းရဲသားေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ မင္းကိုယ္မင္း ပိုသာတဲ့ ႀကည္ႏူးမႈမ်ိဳး ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဖိနပ္တစ္ဖက္ခ်င္းစီထဲမွာ အေႀကြေစ့တစ္ေစ့စီ ထည့္ထားလိုက္။ၿပီးရင္ ငါတို႕ပုန္းေနၿပီး သူရွာေတြ႕တဲ့ အခါ ဘယ္လုိၿဖစ္မယ္ ဆိုတာ ေစာင့္ႀကည့္ႀကမယ္။ “

          ေက်ာင္းသားက ထိုအတိုင္းလုပ္ခဲ့ၿပီး အနားက ခ်ံဳပုတ္ေတြေနာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေနရာယူလိုက္ႀကတယ္။ သူဆင္းရဲဟာ မႀကာခင္ သူ႕လုပ္ေတြ လက္စသတ္ၿပီး သူ႕အက်ၤ ီနဲ႕ ဖိနပ္ထားခဲ့တဲ့ လမ္းဆီလယ္ကြင္းကို ၿဖတ္ၿပီးလာတယ္။ သူ႕ ကုတ္အက်ၤ ီကို ၀တ္ရင္း သူ႕ဖိနပ္တစ္ဖက္ စီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခပ္မာမာတစံုတရာကို ခံစားၿပီးဘာလဲဆိုတာသိဖို႕ ကုန္းလုိက္တယ္။ အေႀကြေစ့ကို ေတြ႕သြားတယ္။ အလြန္အံ့အားသင့္၀မ္းသာမႈကို သူ႕မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲေပၚမွာ ၿမင္ေတြ႕ရတယ္။ သူက အေႀကြေစ့ကို စိုက္ႀကည့္တယ္။ ဖင္ၿပန္ေခါင္းၿပန္ႀကည့္တယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါ ႀကည့္တယ္။အဲဒီေနာက္ သူ႕ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ႀကည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကိုမွ မၿမင္ရ။။အခု သူက သူ႕အိတ္ေထာင္ထဲ ပိုက္ဆံတည့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဖိနပ္တစ္ဖက္ကို ဆက္စီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ အေႀကြေစ့ကို ရွာေတြ႕သြားလို႕ သူႏွစ္ဆ အံ့ႀသသြားတယ္။ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ခ်ိဳးႏိွမ္လိုက္တယ္။ ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ႀကည့္ၿပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ကို စိတ္ထက္သန္စြာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ရြတ္ဆိုတယ္။ သူ႕ဇနီးသည္ နာမက်န္းမႈနဲ႕ အကူအညီမဲ့မႈ စားစရာမရိွတဲ့ သူ႕ကေလးေတြအတြက္ အခ်ိန္မီရက္ေရာမႈကို ခ်ီးက်ဴးေၿပာဆိုတယ္။ ဘယ္သူဘယ္၀ါမသိတဲ့ ကူညီမႈက ေသမတတ္ဆင္းရဲဒုကၡကို ကယ္တင္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။

         အဲဒီမွာရပ္ေနတဲ႕ ေက်ာင္းသားဟာ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းစိတ္ထိခိုက္ၿပီး မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ သူ႕မ်က္၀န္းမွာ ၿပည့္ေနတယ္။ ‘’ အခု မ်က္လွည့္ၿပဖို႕ မင္းရည္ရြယ္ခဲ့တာထက္ ပိုမႀကည္ႏူးရဘူးလား။ ‘’ လို႕ ပါေမာကၡက ေၿပာတယ္။

         လူငယ္က ၿပန္ေၿဖတယ္။ ‘’ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္တဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ဆရာသင္ ေပးခဲ့တယ္။ အရင္က နားမလည္ခဲ့တဲ့ ‘’ ရယူၿခင္းထက္ေပးဆပ္ၿခင္းက ပိုမြန္ၿမတ္တယ္ ‘’ ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ တကယ့္အမွန္တရားကို အခုကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိပါၿပီ။ ‘’

                                                                                                                                         ရိုးေၿမက်(မံုရြာ)

No.(145),July,2011 The Best English မွာေဖာ္ၿပခံရေသာ ဘာသာၿပန္စာမူၿဖစ္သည္။